-anne çilekli gofreti yiyebilir miyim?
bu aralar çok çarpıyor gözüme özel sektörde çalışan annelerin ev ve iş hayatı arasında bocamaları, acımasız iş arkadaşları, yüksek beklentili patronlar, uzun mesai saatleri, toplantılar, iş gezileri, aklı evde kalan vicdanı rahatsız anneler... tek bir doğru yok, benim yaptığım en doğru diye bir şey yok, annelerin çalışıp çalışmamaları tamamen koşullara ve tercihlere kalmış... çok donanımlı anneler görüyorum evde olmayı tercih eden ya da az bir maaş için çalışanlar ikisi de doğru kendi koşulları içerisinde değerlendirildiğinde...
elifin çalışması. kafa pinpon topu, vücut plastik bardak :)
ve elması...
daha önce gramofon kağıtlarından böyle bir çiçek yapmaya çalışmış, ancak bu kadar başarılı olamamıştık. kaleme sarıp sıkıştırılarak yapılıyor.
eti pufların plastik kaplarının içine gramofon kağıtları koyularak yapılmış trafik lambası :)
gazoz kapaklarından saat...
çöp poşetiyle deniz havası verilmiş, cd lerden balıklarla süslenmiş :)
seramik atölyesi çalışmalarından...
bu da...
pamuktan civcivler :) 
çok kolay yapılabilir ve harika görünüyorlar...
kibrit ev, çitlerde yumurta kartonundan...
dondurma çubuklarından kitap ayraçları, mutlaka deneyeceğim :)
bu kutuların üzerindekinin makarna olduğunu anlayınca çok şaşırdım, harika olmuş... ama çocuklar sadece yapıştırmışlar, boyamayı öğretmenler yapmış. boyanın solunmasının zararlı olduğunu söylediler.
atık materyallerle yapılan çalışmaları çok seviyorum. bu da pet inek...
sanırım penguenleri pinpon topundan, igloyu pet şişeyi keserek yapmışlar, yerler pamuk ve köpük...
çok güzel olmuş...
bacaklar tel ama üzeri iple kaplı, bir çok çalışmada kullanmışlar, bulursam alacağım bu malzemeden...
bayıldım bu canavar yumurtalara :)
güneş sistemimiz...
son olarak kozalaktan bir tavus kuşu:)
burada yer alan çalışmalardan sadece 3 tanesi elif e ait. diğerleri büyük sınıfların çalışmaları. 2 yaş grubundan anaokuluna kadar bir çok öğrenci var. bu nedenle sergi çok güzel ve renkliydi...
pamuktan kardan adamı sevgili ayşe nin blogunda görmüş ve denemek istemiştim. köpüklerimiz olmadığından kar yağdıramadık ama yine de kavanozun içine koyduk :)
elif le son günlerde kelimeler üzerine geliştirdiğimiz iki oyunu paylaşmak istiyorum.
öğretmenin çok duygusal olduğunu söylüyor. bir arkadaşın ağlasa sen de ağlıyormuşsun... evdeki durumunu düşündüm, eren bir şey istediğinde ve biz vermediğimizde, kardeşin üzülmesin diye hemen koşup getiriyorsun, ona kızdığımızda sen de üzülüyor tepki veriyorsun... özellikle çevrendeki çocukların ağlaması seni etkiliyor. hemen neden ağlıyor anne diye soruyorsun, neye üzülmüş...
sanki bu yaz sizi eve sokmakta sorun yaşayacağız gibi bir duygu var içimde... bir yere gittiğimizde, dönüşe geçeceğimizi anladığında:
iki kardeş çok güzel oynuyorsunuz bugünlerde... hele sarmaş dolaş olmuyor musunuz, bakmaya kıyamıyoruz size. sarıldığınızda birbirinizin sırtına pıt pıt vuruyorsunuz. "eyencim, bu minik ayaklar da neee" "hadi eyen gel oynayalım" "ağlama eyen bu oyuncağı mı istiyosun" bir yere giderken "eyen de gelsin", eve geldiğimizde "eyen nerde" bunlar minik ablanın kardeşiyle ilgili sık sık söylediği cümleler. evin bir ucundan bir ucuna koşturuyorsunuz neşeli çığlıklar eşliğinde. yataklara çıkıp zıplıyorsunuz bazen, korkuyoruz bir kaza olacak diye. minik abla ne yaparsa, ne söylerse peşinde aynısını yapmaya çalışan bir öğrencisi oluyor hep. 
geçen cumartesi tiyatroya gittik arkadaşlarımızla. daha önce pinokyo ya gitmiştik, bu kez kırmızı başlıklı kıza gittik aynı ekip. oyunu çok beğenmese de prenseslerimiz, birbirimizi görmek çok iyi geldi bize. hele ki sonrasında çay simit keyfi :)))
bu işyerindeki bilgisayarımın masaüstü teması. hiçbir dosyayı açmak istemiyorum, öylece seyretmek istiyorum bu manzarayı :)
yazayım yazayım da ne yazayım derken bunlar dökülüverdi klavyeden… birkaç fotoğrafla süslenecek ve yanındaki kelimelerin yalınlığıyla yıllar sonrasında okunmayı bekleyecek...
